Badania genetyczne
Fabry disease
We perform genetic testing from:
saliva (the Oragene kit, spitting into a tube is required for sample collection, therefore the kit is not suitable for children under the age of 5)
venous blood collected
Fabry disease
Choroba Fabry’ego jest chorobą spichrzeniową, spowodowaną deficytem lizosomalnej alfa-galaktozydazy. W wyniku tego defektu dochodzi do postępującego wewnątrzkomórkowego gromadzenia glikosfingolipidów, w tym głównie globotriazyloceramidu. Gen kodujący αα galaktozydazę zlokalizowany jest na chromosomie X (q22.11), dlatego dziedziczenie tego schorzenia sprzężone jest z chromosomem X. Na chorobę Fabry’ego chorują głównie mężczyźni, ale do manifestacji klinicznej choroby może dojść nawet u 30% heterozygotycznych kobiet (choć zwykle pojawiają się średnio 10 lat później), dlatego sposób dziedziczenia nie odpowiada typowemu dziedziczeniu o charakterze recesywnym.
Objawy fenotypowe choroby występujące u płci męskiej są konsekwencją kumulacji obojętnych glikosfingolipidów w lizosomach i dotyczą głownie śródbłonka naczyń serca, wątroby, nerek, skóry i mózgu.
Wczesnym objawem klasycznej postaci choroby jest piekący i kłujący ból dłoni i stóp, który często pojawia się w trakcie gorączki lub wzrostu temperatury ciała w trakcie wysiłku fizycznego. Ponadto u chorych występują charakterystyczne zmiany typu angiokereatoma (czerwone punkciki na skórze), zaburzenia wydzielania potu (z reguły znacznie zmniejszona potliwość), zmiany w rogówce i soczewce oka oraz białkomocz. Starsi pacjenci mogą mieć problemy ze strony układu sercowo-naczyniowego (przerost lewej komory serca, kardiomiopatia przerostowa, przemijający atak niedokrwienny bądź udar mózgu) lub rozwinąć niewydolność nerek.
U heterozygotycznych kobiet obserwowane są głownie: ogólne osłabienie (66%), naczyniaki rogowaciejące (35%), bóle stawów, zmniejszoną potliwość.
Choroba Fabry’ego może objawiać się u 1 na 100–400 tys. osób (1 na 40-60 tys. mężczyzn), choć ze względu na bardzo zróżnicowany obraz kliniczny i pojawianie się objawów ze strony poszczególnych narządów w różnym czasie te szacunkowe dane są prawdopodobnie zaniżone.
Tradycyjna diagnostyka choroby Fabry’ego u hemizygotycznych mężczyzn polega na oznaczeniu stężenia a-galaktozydazy A w osoczu bądź w surowicy lub zbadaniu aktywności enzymu w leukocytach; aktywność enzymu u około 20% chorych mężczyzn jest nieoznaczalna. Przeprowadzone analogiczne oznaczenia u heterozygotycznych kobiet wykazują, że aktywność badanego enzymu mieści się w zakresie wartości referencyjnych aż u 40%, a tym samym nie pozwala na postawienie jednoznacznego rozpoznania, dlatego za wiarygodną metodą diagnostyczną uznaje się wykrycie mutacji w genie GLA, odpowiedzialnej za niedobór aktywności a-alaktozydazy A.
Obecnie również u mężczyzn zaleca się badania genetyczne, dla potwierdzenia rozpoznania choroby Fabry’ego, które postawiono w oparciu o oznaczanie aktywności a-galaktozydazy A. U badanych mężczyzn potwierdzeniem rozpoznania choroby Fabry’ego jest również wykrycie mutacji w genie GLA. Mutacje wykrywane są prawie u100% badanych mężczyzn.
Mutacje w pozycjach aminokwasowych 91,112,113,215,296,301 i 328 wykazują korelację z fenotypem dotyczącym defektów układu sercowo – naczyniowego – czyli z takiego etapu badania mogliby skorzystać pacjenci, u których w młodym wieku pojawiła się kardiomiopatia/przerost lewej komory/arytmia.
Oferowane badanie: GLA-1 - Analiza sekwencji eksonów 5 i 7 genu GLA
Możliwe jest wykonanie analizy całej sekwencji kodującej genu GLA – prosimy o kontakt
Literatura:
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK1292/
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK1292/#fabry.molgen.TA
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK1292/#fabry.GenotypePhenotype_Correlations